O pokusach, przekupstwach i braku perfekcjonizmu

Co zrobić, gdy pokusa rozpoczęcia nowego projektu jest wyjątkowo silna?

Ten nowy projekt to chusta Estuary (http://www.ravelry.com/patterns/library/estuary-2), którą mam zamiar z robić z dość ognistej włóczki.
Włóczka jest, wolne druty i żyłka prawie są, ręce świerzbią, a w szafie "trochę" rozgrzebanych rzeczy...

Wtedy można spróbować przekupstwa. Powiedzieć sobie - dobrze, będziesz mogła zrobić kawałek tego szala z tej wyglądającej-na-cudowną-w-robocie włóczki, ale pod warunkiem, że zrobisz przedtem kawałek innej rzeczy.

Jak na razie podziałało. Pokusa rozpoczęcia już teraz, natychmiast nieco zmalała, a za to praca nad inną chustą posunęła się do przodu.
Inna chusta to First Snow, której wzór oraz szczegółową filmową instrukcję wykonania można znaleźć u autorki Intensywnie Kreatywnej.
Chusta jest już w wysokim stadium zaawansowania, powoli zbliżam się do ostatniego etapu - falban, ale od dłuższego (i to raczej z tych dłuższych) czasu jakoś nie mogłam się za nią zabrać.

Perspektywa współpracy z ognistą włóczką działa jednak cuda i od kilku dni trwają intensywne prace. Nie obyło się oczywiście bez przygód - po dniu naprawdę intensywnego dziergania okazało się, że kilkanaście rzędów wcześniej zrobiłam paskudny błąd i cały dzienny "urobek" należy... no cóż... spruć.
Nie cierpię prucia - to raz, nie cierpię prucia dzianiny na drutach - to dwa, ale już dawno nauczyłam się, że prucie to niezbędny element powstawania dzianiny.
Na szczęście po kolejnych kilku rozdziałach audiobooka sytuacja wróciła do normy.

Wykańczania zaległych "udziergów" nie ułatwia fakt, że pojawiło się zapotrzebowanie na nowy projekt - szatkę do Chrztu. Na razie szata jest w stanie dość dziewiczym - choć wszystkie materiały są już wybrane, wyprane i nawet nieco wyprasowane. Nieco - bo len, z którego będę szyła, jest wyjątkowo odporny na działanie wysokiej temperatury i pary.

Z odpornymi i opornymi materiałami kłócić się nie będę. Stwierdziłam, że najpierw to wytnę i uszyję, a potem będę prasować już zdecydowanie mniejszy kawałek materiału, a jeśli przez to nie-do-końca-idealne prasowanie nie szatka nie będzie idealnie kwadratowa to świat się nie zawali. Znając życie - nikt tego nie zauważy, a już na pewno nie niemowlak, który z tej szatki będzie korzystać.

Zawsze twierdziłam, że nie bycie perfekcjonistką ułatwia życie.